ไอแซก นิวตัน

(Isaac Newton)

รายละเอียดเพิ่มเติม

ทันทีที่เอ่ยชื่อ “ไอแซก นิวตัน” หลายคนคงนึกภาพลูกแอปเปิลหล่นใส่หัวชายที่นั่งเหม่ออยู่ใต้ต้นแอปเปิล หรือไม่ก็นิ่วหน้าเมื่อความทรงจำเกี่ยวกับการสอบไล่เรื่องกลศาสตร์ แคลคูลัส และสมการแรงโน้มถ่วงทั้งหลายสมัยมัธยมเวียนวนกลับมาในหัว

หากแม้นสำหรับวิศวกร นักดาราศาสตร์ และนักวิทยาศาสตร์แขนงอื่นทั้งหมด ชื่อของนิวตันย่อมสถิตชั่วนิรันดร์ในฐานะ บิดาแห่งวิทยาศาสตร์สมัยใหม่

ทว่าในหนังสือเล่มนี้ เจมส์ กลีก ฉายภาพอย่างแจ่มชัดว่า การค้นพบของนิวตันมิได้เกิดจากการ ‘ปิ๊งแวบ’ แบบปัจจุบันทันด่วนดังที่ภาพลูกแอปเปิลตกชี้ชวนให้เราคิด หากแต่เป็นส่วนผสมระหว่างพรสวรรค์กับพรแสวง อัจฉริยภาพและความวิริยะอุตสาหะอันยาวนานและไม่เคยหยุดนิ่งตราบวันตาย

ส่วนสมญา ‘บิดาแห่งวิทยาศาสตร์สมัยใหม่’ นั้นก็กลบเกลื่อนลักษณะ ‘ไม่เป็นวิทยาศาสตร์’ (ในความหมายสมัยใหม่ที่เราใช้) ของนิวตันในหลายแง่มุม ตั้งแต่การเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุตัวยง ไปจนถึงความสนใจในไสยศาสตร์ และการลุแก่อำนาจจนโทสจริตเข้าครอบงำ

นิวตันเป็นชายสันโดษที่แทบไม่เคยเดินทางไปไหนเลย แต่กลับมีจินตนาการทางวิทยาศาสตร์อย่างไร้ขอบเขต เขาเห็นสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น เห็นพลวัตทั้งมหภาคในระยะทางไกลโพ้นจากพื้นผิวโลก เห็นกระทั่งจุลภาคขนาดเล็กกว่าตาเห็น 

นิวตันเปิดประตูสู่โลกใหม่ให้กับเรา ทว่าตัวเขาเองมิได้ก้าวเท้าข้ามมา เขาเป็นทั้งนักวิทยาศาสตร์และพ่อมด ผู้เลื่อมใสในศาสนาและนักคิดนอกรีต เป็นมนุษย์ปุถุชน และบางคราวก็เกรี้ยวปานอสูรร้าย